از خیلی وقت پیش مقالات و بیانیه هایی مخالف نظام برایم میل میشد. نمی دانم کدام خیر دیده(یا ندیده) ای ایمیلم را به اشتراک این گروهها گذاشته است.ولی از باب کنجکاوی هم که شده بود نگاهی به مطالبشان می انداختم. آنچه دستگیرم می شد ، خنده یا گریه ای بود که در حقّ این دست انسانها سرازیر می شد. گریه ای از سر دلسوزی بر جهالت آنها و خنده از استدلال های سست آنها. همیشه یاد ضرب المثلی می افتم که سالها پیش در کلاس زبان عربی یاد گرفته بودم.
الغریق یتشبّث بکُلّ هشیم
(آسمان ریسمان کردن برای نجات ماهیت پوشالین شان)
خیلی جالب است که انتهای همه ی این بیانه ها به اینجا ختم می شود که ما آب و نان و کار نداریم. و اینکه ای ملّت ایران، به پا خیزید. به خیابانها بریزید و علیه نظام اِلِه کنید و بِلِه کنید. نمی دانم چه شده که حالا تقاضای شعار نویسی مخفیانه کرده اند. به یاد دوران دبیرستان افتادم. در کوچه های تنگ و باریک راه مدرسه، شعار ضدّ نظام می نوشتند و دوستان بسیجی ما هم قبل از اینکه گذرمان به آن کوچه ها بیفتد، روی آن خط می کشیدند و می نوشتند: «بسیجی باطل کرد».
حالا این را بگویم که اگر چیزی به عنوان هسته های سرخ شنیدید یا نوشته هایی سرخ رنگ از جنس نوشته های پشت در توالتهای عمومی به چشمتان خورد که علیه نظام بود، نترسید. (که البته مطمئنّم نمی ترسید.) فقط برای اینکه خیلی به قول امروزی ها سه نشوند، نیش خندی نثارشان کنید. ( راستی تنحنح هم مستحبّ است!)
اندر جهالت این قوم همین بس که جمهوری اسلامی ایران را تشبیه به حکومتهای دموکرات غرب (مثل ایالات متّحده ) کرده اند و نفهمیده اند که فرق خدمت و قدرت چیست؛ یا اینکه ولایت فقیه را تشبیه به دیکتاتوری؛ که باز هم فرق خدا محوری و انسان محوری را درک نکرده اند.
نهایت اینکه تا خدا در سرزمین غرب مرده باشد، و تا اومانیسم بر مستضعفین آن ور آبی حکومت کند، انسان مترقّی امروز در کوچه پس کوچه های مدرنیته و پسا مدرنیته دنبال چیزی جز آب و نان نمی گردد.
------------------------
پ.ن
1. بشنوید برخی شعار های آنها را:
ما کار می خواهیم، ما نان می خواهیم!
ما آزادی می خواهیم و ما حکومت شورایی می خواهیم !
وما از بسیارانیم!
2.این را گفتم که بدانید نه کودتایی قرار است اتّفاق بیفتد و نه تظاهراتی. آنچه هست، این که:
بسیجی همیشه بیدار است
اسلام همیشه زنده است
و
یا علی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
